fbpx

Mieszkanie na Zofiówce cz. 5 – korytarz

W dzisiejszej części cyklu o naszym kochanym i wymarzonym mieszkaniu zajrzymy nieco głębiej do jego środka, a także pokażę, jakie nastąpiły zmiany, zaczynając od korytarza. 

Tak wygląda plan:

Nie jest to typowa dla Lwowa kamienica, ponieważ zazwyczaj budowano je w kształcielitery U – z częścią frontową i dwoma oficynami ciągnącymi się wzdłuż podwórka. W części frontowej były zazwyczaj dwa symetryczne mieszkania w kształcie litery L – z pokojami od frontu i częścią gospodarczo-kuchenną od podwórza. Jeśli oficyny były długie, to mogły się w nich mieścić kolejne klatki schodowe i kolejne mieszkania, już o niższym standardzie, bez okien na ulicę.

Nasza kamienica nie posiada oficyn, a dzięki temu  mieszkanie ma kształt zbliżony do kwadratu, co bardzo ułatwiło jego przeplanowanie. Górna część, skierowana na południowy zachód, wychodzi na ulicę, dolna, na północny wschód, na podwórze. Mieszkanie zajmuje całe piętro budynku i ma dwa wejścia – jedno z głównej klatki schodowej (od ulicy), drugie z podwórza, gwintowymi schodami, dla służby (na planie „koło od roweru”) – przez zaszklony balkon do kuchni. 

Współcześnie te schody nie prowadziły już donikąd, ponieważ zarówno sąsiad z góry, jak i z dołu zamurował je na swoim poziomie. Na naszym poziomie służyły natomiast… zobaczcie sami. Zwracam uwagę na oryginalne drzwi, malowane we wzór słojów drewna. Tak, imitacja drewna na drewnie. 

 

Tak natomiast wyglądały główne drzwi do mieszkania. Oczywiście dwuskrzysłowe i podwójne, skrzynkowe. Wisiała na nich jeszcze oryginalna skrzynka pocztowa, taka, co z tylnej strony ma mosiężną szparkę z napisem „Listy i gazety”. Powyżej słysznych rozmiarów „judasz” – wizjer, zasłonięty kawałkiem tekturki. 

Mieszkanie na Zofiówce, Skrzynka na listy. 2017

Po remoncie drzwi zyskały biały kolor. W traksie czyszczenia warstw starej farby ukazało się kilka wykonanych na drewnie ołówkiem napisów. Nie wiem, kim był „Kozłoski”, ale postanowiłam ten fragment zostawić odkryty.

Mieszkanie na Zofiówce, Napisy na drzwiach. 2017

Od strony korytarza drzwi były białe. Samo pomieszczenie wyposażono w kilka niezbędnych sprzętów jeszcze przy budowie (na innych piętrach są takie same) – szafę, wieszak (z miejscem na parasole!), toaletkę z lustrem. Wszystkie te sprzęty pochodzą z ok. 1913 r. Oryginalnie były malowane na zielonkawy kolor, przez który prześwitywał naturalny kolor sosnowego drewna, teraz to się nazywa shabby chic. 

Na wieszaku na parasole  (w Szewcji takie w muzeum pokazują) były napisy sugerujące, że wyrób jest austro-węgierski. Może ktoś rozszyfruje więcej: 

K.K. Oest. PAT

U. Koenigl.-Ung. PAT

 

 

W trakcie remontu:

Po wyniesieniu wszystkich sprzętów, pomalowaniu ścian i drzwi okazało się, że korytarz nie jest taki mały ;) Zauważyliście, że drzwi do pokoi są różnych wysokości? Widać stolarzowi „tak wyszło”. Ostatecznie podjęliśmy też decyzję o zamianie parkietu na płytki, co wynikało z tego, że cały parkiet w mieszkaniu miał być przekładany, a za tym idą straty w materiale. Potem okazało się, że dostaliśmy w prezencie jeszcze 100 m2 starego parkietu, ale decyzja już zapadła. Wybraliśmy płytki o wzorze, który można było spotkać na lwowskich klatkach schodowych 100 lat temu. 

Ostatecznie wyszło tak: 

Ciąg dalszy nastąpi!

5 1 vote
Ocena artykułu
Subscribe
Powiadom o
10 komentarzy
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
View all comments

W sprawie stojaka na parasole ;). Tyle kojarzę; K.K.- Kaiserlich – Königlich ( Cesarsko Królewska ) / OEST – Österreich ( Austria ) / PAT – oznaczenie patentu

No tyle to i ja odczytałam…

Pięknie wygląda ten korytarz! A co z łazienką?

Pani Katarzyno, fascynujące są Pani fascynacje, Czytam i oglądam z wypiekami na policzkach. Cykl mieszkaniowy czyta się jak najlepszą powieść przygodową z miastem, którego nie sposób nie kochać. Choć to taka trudna miłość…

Doskonale ujęte- Lwowa nie sposób nie kochać, choć to miłość skomplikowana. Prosimy o szersze relacje z Zofiówki, i dużo, dużo wiecej zdjęć

Korytarz wyszedł idealnie. Płytki takie jak ja lubię :-). Kojarzą mi sie z Vives. No i czekam na ciąg dalszy pieknego mieszkania.

Identyczne wieszaki na parasole były w dawnym mieszkaniu moich rodziców w kamienicy projektu Teodora Talowskiego z 1891. Talowski miał tam mieszkanie na parterze (ul. Retoryka 9).

Korytarz wyszedł przepięknie, po prostu nie mogę się napatrzeć :D cudownie czyta się wszystkie te wpisy Pani Kasiu :D

Piękne mieszkanie!
Czu stojak na parasole nie jest przypadkiem stojakiem na laski? Nie widzę na zdjęciu tacki na wodę?

Visit Us On FacebookVisit Us On InstagramVisit Us On Pinterest