kościół dominikanów

Kościół dominikanów we Lwowie jest jedną z najokazalszych budowli barokowych na naszych ziemiach.

Co ciekawe, powstał w czasach głębokiego kryzysu, który przeżywała Rzeczpospolita tuż przed swoim ostatecznym upadkiem, specjalnie zaś cierpiały miasta. W takich okolicznościach dominikanie zauważyli, że ich XIV-wieczny, gotycki kościół nie nadaje się do dalszego użytkowania. Fundatorem nowej świątyni był hetman wielki koronny Józef Potocki, a jej architektem Jan de Witte, komendant twierdzy w Kamieńcu Podolskim, inżynier wojskowy, który zresztą nigdy we Lwowie nie był.

Świątynię konsekrowano w 1764 r. Wśród rzeźbiarzy pracujących nad jej wnętrzem znaleźli się najwybitniejsi przedstawiciele sztuki barokowej we Lwowie – Sebastian Fesinger i Piotr Polejowski. XIX-wieczna restauracja przyniosła wiele zmian we wnętrzu – między innymi białe ściany pomalowano na kolor kremowy, zielone rzeźby pozłocono, ołtarz zastąpiono stiukową kopią. Pojawiło się wiele elementów neorokokowych, jak np. ambona.

W ołtarzu głównym znajduje się ikona, według legendy pochodzenia bizantyjskiego, w rzeczywistości szkoły greckiej lub włoskiej z XV w. Obecnie jest to tylko kopia, oryginał dominikanie zabrali po II w. św. do Gdańska. W bocznej kaplicy umieszczono jedyne we Lwowie dzieło Thorvaldsena – epitafium hrabiny Dunin-Borkowskiej.

Obecnie kościół służy grekokatolikom.