Zofia Strzałkowska i jej szkoła

Nowoczesna prywatna szkoła, stosowane już 100 lat temu zasady pedagogiki Montessori, a do tego kuźnia charakterów oraz piekny gmach z tarasem widokowym na dachu – przeczytaj, czym była szkoła Zofii Strzałkowskiej i poznaj niezwykłą postać jej założycieki.

Szkoła przy Zielonej

Na początku ulicy Zielonej zwraca uwagę imponujący, czteropiętrowy gmach szkoły, stojący na podwórzu, nieco odsunięty od ulicy. Na jego fasadzie widnieją niedawno odnowione mozaiki z herbami Litwy, Polski  Rusi oraz napis po polsku: Zakłady Naukowe Zofii Strzałkowskiej.

Dzięki uprzejmości pani, która pilnowała gmachu, mogłam wejść do środka. Dziś działa tu szkoła średnia nr 6. Co prawda, uprzedziła mnie, że nic ciekawego tam nie zobaczę. Ja uważam inaczej ;)

Owszem, duża część przedwojennych dekoracji nie dotrwała do naszych czasów, ale zachował się ciekawy witraż, „szlaczki” na ścianach, balustrady schodów w stylistyce art deco. Nie naruszono także oryginalnego układu przestrzennego, choć na ostatnich piętrach nie ma już, jak kiedyś pokojów dla uczennic. Na dachu znajduje się taras widokowy, z którego można podziwiać panoramę Lwowa. Ciekawe, czy jest czasem używany?

Zofia Strzałkowska 1861-1923

Zasłużony pedagog, działaczka społeczna. Wychowana w lwowskim domu surowej i skąpej ciotki sama zdobyła wykształcenie, zdała maturę i egzamin nauczycielski. W 1895 r. otworzyła we Lwowie pierwszą na ziemach polskich żeńską szkołę średnią, która szybko stała się też najnowocześniejszą i jedną z największych tego typu placówek w Polsce. Wciąż udoskonalała system nauczania, wprowadzając rozwiązania podpatrzone za granicą. Szkoła była kuźnią charakterów i ośrodkiem patriotyzmu, ale dbano także o gimnastykę i ruch na świeżym powietrzu, wycieczki. Działy liczne kółka zainteresowań.

W czasie I wojny św. Strzałkowska przekazała gmach szkoły do dyspozycji ochotniczego polskiego Legionu Wschodniego, a później na szpital polowy. Była organizatorką taniej kuchni, która żywiła 1,5 tys. pozbawionych pracy lwowian. W czasie wojny nauka w szkole była bezpłatna, a w latach powojennych przełożona zorganizowała dożywianie uczennic i zorganizowała dla nich wypoczynek letni. Sądzono, że ś. p. Zofja Strzałkowska pozostawiła po Sobie pomnik, ktory w długie pokolenia świadczyć będzie o Jej wielkiej Duszy – niestety, po II wojnie światowej szkoła przestała istnieć, a nazwisko jej założycielki zatarło się w pamięci potomnych.

Jest pochowana na Cmentarzu Łyczakowskim.

Zakłady Naukowe Żeńskie Zofii Strzałkowskiej.

Uczyło się w nich jednoczesnie nawet 350 dziewcząt z rodzin polskich, ukraińskich i żydowskich. Nauka gimnazjalna trwała 8 lat, obejmowała j. polski, łacinę, grekę, j. niemiecki, geografię, matematykę, przyrodę, historię, fizykę i filozofię, dla chętnych język francuski i rysunki. Od 1913 r. szkoła mieściła się we własnym, nowoczesnym budynku z salą gimnastyczną, ogrodem, boiskiem, tarasem widokowym i kaplicą przy ul. Zielonej 22 (zachował się do dziś wraz z dawną dekoracją fasady), projektu A. Zachariewicza (syna Juliana). W gmachu działo także seminarium nauczycielskie na 200 słuchaczek, przedszkole prowadzone wg zasad Montessori i internat (wszystkie pokoje wyposażone w łazienki z ciepłą i zimną wodą). Jedną z pierwszych maturzystek gimnazjum była poetka Maria Kazecka, uczestniczna Obrony Lwowa w 1918 r.

* Czy wiesz, że możesz komentować logując się za pomocą facebooka, google, twittera, disqus lub bez logowania? Wystarczy, że klikniesz ramkę Rozpocznij dyskusję> Nazwa> Wolę pisać jako gość.