Kamieniec Podolski. Karwasary.
Być może przeglądając stare zdjęcia z Kamieńca Podolskiego trafiliście na zdjęcie pokazujące małe, białe chałupki przytulone do ścian wąwozu u podnóża fortecy? Albo utkwiła Wam w pamięci dziwna nazwa – Karwasary? Dziś wybierzemy się właśnie tam.
Nazwa pochodzi od tureckiego słowa karawanseraj – zajazd, miejsce postoju karawan. Możemy się domyślać, że nazwa sięga czasów, kiedy w Kamieńcu rządzili Turcy, a więc końca XVII w. Do początków XX w. Karwasary były odrębną miejscowością. W 1923 r. miało tu mieszkać ponad 1500 osób.
Aby dostać się do tej części miasta, musimy zejść stromymi schodami po lewej stronie mostu tureckiego do wąwozu Smotrycza. Potem wystarczy pokonać jeszcze chybotliwą, podwieszaną kładkę i jesteśmy na Karwasarach. Zamek prezentuje się z tej strony jeszcze bardziej okazale, górujący nad okolicą na wysokiej skale. Okolica zabudowana jest przede wszystkim niewielkimi chałupami, niewiele różniącymi się od tych z XIX-wiecznych pocztówek.
[photomosaic nggid=438]Ozdobą przedmieścia jest drewniana cerkiew Podniesienia Krzyża Św. zbudowana na miejscu starszej w 1799 r. Po II wojnie światowej przez kilka lat działało tu… kino. W latach 90. cerkiew zwrócono wiernym.
[photomosaic nggid=439 height=400 columns=2]źródła
