Dziś pokażę Wam wnętrze kamienicy lwowskiej, które nie tylko zostało pieczołowicie odnowienie, ale i odkryło przede mną kilka kart ze swojej historii. Kamienica znajduje się przy ul. Kotlarewskiego 37a (dawna Nabielaka).
Kamienica na Nabielaka
Drzwi do wewnątrz są tu zazwyczaj zamknięte, a mieszkańcy chowają swoją prywatność za domofonem. Tym razem jednak ktoś zostawił uchylone drzwi…
Budynek pochodzi z 1912/13 r., czyli z okresu późnej secesji, ale jego styl bardziej nawiązuje do architektury klasycznej.
Wnętrze klatki schodowej doświetlają dwa umieszczone koło wejścia owalne okienka. Ściany zdobią pilastry w klasycznym stylu i marmurowe okładziny, a na podłodze ułożono popularny w tym okresie wzór płytek.
Schody, ozdobione kutą balustradą z delikatnym, secesyjnym motywem roślinnym, wiją się wokół środkowej, niezabudowanej części klatki schodowej.
U góry – świetlik z pięknym witrażem.
Na schodach widać ślady po zaczepach przytrzymujących chodnik. Na pierwszym piętrze jest tylko jedno mieszkanie, na drugim widać już dwie pary drzwi – wyglądają na oryginalne.
Klatkę schodową zdobią wyciągi z archiwów. Możemy się z nich dowiedzieć, że architektem kamienicy był Jan Bagieński, podpisany na projekcie fasady, zaś budowniczym inż. Wojciech Dembiński. Na planach jest także podpis Henryki Jankówny z adnotacją „zgadzam się jako sąsiad”.
Przyjrzyjmy się układowi pomieszczeń I piętra:
Mamy tu tylko jedno mieszkanie, składające się z salonu o powierzchni ok. 65 m2, gabinetu z balkonem, pokoju jadalnego, sypialni, pokoju gościnnego, pokoju dla dzieci, pokoju dla bony i pokoju dla służby. Dodatkowo łazienka i dwie toalety oraz kredens. Na planie zaznaczone są także schody do kuchni, która, jak podejrzewam, mieściła się na parterze, być może razem z pralnią czy innymi pomieszczeniami gospodarczymi lub stróżówką. Do części gospodarczej domu prowadzi druga klatka schodowa. Wysokość mieszkania – 3,75 m.
Nie ulega wątpliwości, że właśnie to mieszkanie zajmował właściciel domu, o którym za chwilę.
Drugie piętro jest już podzielone na dwa mieszkania, te już mniejsze – „tylko” 4- i 5-pokojowe.
Marcin Szarski
Właścicielem budynku i zleceniodawcą budowy był radca dworu i dyrektor Banku Przemysłowego Marcin Szarski. Pochodził on ze spolonizowanej rodziny żydowskiej. Jego ojciec, Stanisław Feintuch przeszedł na katolicyzm, a pod koniec życia zmienił nazwisko na Szarski – od Szarej Kamienicy przy krakowskim Rynku Głównym, gdzie prowadził rodzinny interes – sklep z herbatą, który przetrwał do 1950 r.
Sklep pozostał w rękach Henryka, brata Marcina. On sam robił karierę jako urzędnik skarbowy w Galicji – pracował w w C. K. Prokuratorii Skarbu i w C. K. Ministerstwie Skarbu, co skłoniło go do przeprowadzki do Wiednia, a od 1910 r. do Lwowa w związku z mianowaniem dyrektorem, a później prezesem Banku Przemysłowego. Przed ukończeniem własnej kamienicy mieszkał po sąsiedzku – przy ul. Potockiego 36.
W okresie II RP trzykrotnie wybierany do senatu.
Aktywny społecznie i naukowo jako prezes Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego we Lwowie, Związku Banków w Polsce, Giełdy Pieniężnej i Towarowej we Lwowie, Polsko-Francuskiej Izby Handlowej, Izby Przemysłowo-Handlowej. Był także prezesem wielu znanych firm, jak Polskich Fabryk Maszyn i Wagonów L. Zieleniewski w Krakowie, Lwowskiego Tow. Akcyjnego Browarów, Akcyjnego Tow. Elektrycznego we Lwowie oraz wiceprezesem Akcyjnej Spółki Kartograficznej i Wydawniczej „Atlas”.
Był również honorowym konsulem Belgii we Lwowie.
Po wybuchu II wojny światowej opuścił Lwów z zamiarem przedostania się do Stanów Zjednoczonych, zmarł w 1941 r. w Tel-Awiwie, nie zdążywszy zrealizować zamiaru. Pochowano go na tamtejsztm cmentarzu katolickim.
Bliskie więzi rodzinne łączyły go z architektem Janem Zawiejskim (byli braćmi stryjecznymi) oraz malarzem Kazimierzem Pochwalskim, który był jego szwagrem, mężem jego siostry Zofii. Szwagrem Szarskiego był także Władysław Kluger, inżynier i badacz Indian peruwiańskich.
Jeśli ktoś jest zainteresowany, to właśnie się w tym budynku sprzedaje mieszkanie na 3 piętrze z poddaszem – 300 m2 za 650 tys $ (17 milionów hrywien) :D
źródła
https://lia.lvivcenter.org/uk/objects/kotliarevskoho-37a/
https://pl.wikipedia.org/wiki/Marcin_Szarski
http://wielcy.pl/
http://wielcy.pl/
